fortyck

ERT broadcasts #Vangelis Tribute Greek public TV Channel ERT will dedicate the evening of Monday May 30 to #Vangelis-#ΒαγγέληςΠαπαθανασίου. The programming starts at 19:00, and includes a rebroadcast of a 1990 interview with Vangelis performing unreleased music (parts of the 1990 broadcast have survived among fans and on Youtube, but parts also have not). It is followed by the live broadcast of a concert performed at the island of #Delos, which is dedicated to the memory of #Vangelis. It will be performed by the European Union Youth Orchestra with additional musicians from both Ukraine and Russia, and soloists from #Ukraine and #Greece, to highlight the uncertainty about the future of the planet if we do not act immediately. The evening closes with a foreign film, not yet disclosed, but this could also be Vangelis related. The announcement in Greek: press.ert.gr/deltia-typou/ert2-tr... Żródło: https://www.facebook.com/groups/43052267368

Oto kilka zdjęć, wkrótce reszta materiału foto i video. http://fortyck.blogspot.com/2022/05/forteczna-misja-270522-kilka-zdjec.html

27 maja 2022 :arrow: Forteczna Misja (27.05.22) - kilka zdjęć

Vangelis - TV SPECIAL - RARE INTERVIEW (1989 r.)

Kitaro - Kokoro Part II (live)

Jak Oni się spotykają, oznacza to tylko jedno: życie to muzyka Efekty spotkania niebawem. Bądźcie czujni. Pozdr. Lady Pank Żródło: [/size]https://www.facebook.com/LadyPank

I co Wy na to? Lady Pank Żródło: https://www.facebook...anaBorysewicza/

24 maja 2022 :arrow: Forteczne klimaty (650)

Ο Βαγγέλης μιλάει από το σπίτι του στο Παρίσι για το "The Thread". Το άλμπουμ θα κυκλοφορήσει φέτος, τουλάχιστον σύμφωνα με την Ελληνική Εθνική Τηλεόραση. Vangelis talks from his Paris home in Greek about "The Thread". The album will be released this year, at least according to the Greek National TV. Żródło: https://www.facebook.../TheJonAnderson

Very sad to hear about the passing of the great Vangelis. He was my musical mentor... and a good friend... we created such wonderful music together... he was very funny to be with... love and 'light' Jon Hi You wonderful peep's out there in this amazing world I spent all day yesterday whistling after hearing the news about Vangelis, as it would happen, I smiled at him and remembered so much.. I was also giggling with him in spirit, knowing that his music will live on and on, and our creative work together will never be lost or forgotten...he was my teacher and always smiling whenever we where together... he was the 'fun' in my life in those times......and the first multi keyboard player...instant friendship.. I honestly marveled at his creativity, it was instant symphonic music almost all day long.. One day I walked in the studio when he was playing and fell to the ground stunned by the music he was playing ...it was magnificent...music from another world..I was blown away... Everything we did, was a first take...we never talked about what we would create, he would switch on the recording console smile at me and it just happened, idea after idea...song after song.. I called it chance music..glorious days with such a true musical master.. He was my Mentor, and he will live in my heart and soul forever I know he is very Happy in heaven, love and 'light' brother jon Żródło: https://www.facebook.com/TheJonAnderson

#VANGELIS @ homestudio ! #Polybrute #ASMHydrasynth #Korg's synthesizers ! ... Frederick Rousseau says goodbye to Vangelis and posted this new photo. "I lost a friend , a father and son, Have a great voyage to your next world….. Your always love Fred #Vangelis" Żródło: https://www.facebook.../astrojfclervoy

En tant que grand fan, j’avais choisi la musique de Vangelis pour m'accompagner dans l'espace. Le Maestro avait inventé un véritable cockpit de vaisseau spatial pour composer, en transe. Sans jamais avoir pratiqué le solfège il avait reçu un Oscar pour la meilleure musique de film. Il composait également la musique de missions d'exploration spatiale dont celle de Rosetta. Au nom de l’ESA, je lui avais remis son badge d'astronaute Vangelis reste à jamais éternel sur Terre et dans l'espace . As a big fan of Vangelis, I took his music with me to space. His studio looked like the cockpit of a genuine spaceship in which he composed music themes for movies, concerts and space exploration missions such as the Rosetta mission. On behalf of ESA, I awarded him with his astronaut badge. The Maestro will forever remain in our hearts both on Earth and in space #Vangelis #Chariotsoffire #Rosetta #spaceexploration Żródło: https://www.facebook.com/astrojfclervoy

21 maja 2022 :arrow: Forteczna Misja (27.05.22) - info

FORTECZNA MISJA (27.05.22) Cel - Kopiec Wandy, Fort 49 1/2a Mogiła Data - 27 maja 2022 r. Uwaga - Od tej Fortecznej Misji nie ma już możliwości uczestnictwa.

Vangelis: Nie tylko "Rydwany Ognia". 10 najważniejszych kompozycji artysty Wczoraj, 19 maja (19:25) Nie żyje kompozytor muzyki filmowej i elektronicznej, Vangelis. Przypominamy 10 najważniejszych kompozycji autora ścieżki dźwiękowej do "Rydwanów Ognia". Vangelis w latach 70. Vangelis Papathanassiou, lepiej znany międzynarodowej publiczności jako Vangelis (posłuchaj!), zmarł we wtorek 17 maja 2022 roku w wieku 79 lat. Był najbardziej znany jako laureat Oscara w 1981 roku za najlepszą muzykę oryginalną do filmu "Rydwany Ognia" oraz autor muzyki do filmu Ridleya Scotta "Blade Runner" (posłuchaj!). Był również autorem muzyki do filmów takich jak "Bounty" i "1492: Podbój raju". Przedstawiciele kompozytora poinformowali, że zmarł w szpitalu we Francji. Nieznana jest dokładna przyczyna śmierci. Poniżej 10 najważniejszych kompozycji Vangelisa. "Alpha""Albedo 0,39" z 1976 roku to album koncepcyjny poświęcony fizyce kosmicznej. Tytuł albumu nawiązuje do albeda planety, czyli proporcji światła, które jest odbijane z powrotem w przestrzeń kosmiczną. Tytuł albumu odnosi się do średniej wartości albedo planety Ziemi, obliczonej w 1976 roku. W utworze "Alpha" Vangelis zastosował technikę kompozytorską, którą później często wykorzystywał na kolejnych albumach. Prosty, kilkutaktowy temat jest rozwijany za pomocą coraz bardziej złożonej instrumentacji. Instrumenty obejmują powolne arpeggio syntezatora, ksylofon, i w końcu perkusję akustyczną. "Chariots of Fire"Utwór został skomponowany na potrzeby ścieżki dźwiękowej do "Rydwany Ognia" z 1981 roku, opartego na prawdziwej historii dwóch brytyjskich biegaczy przygotowujących się do igrzysk olimpijskich. Kompozycja Vangelisa znalazła się na szczycie listy Billboard Hot 100. Reżyser filmu, Hugh Hudson, początkowo chciał, aby tytułowym tematem filmu był utwór Vangelisa "L'Enfant" z 1977 roku. Kompozytor w końcu przekonał go, że jest w stanie stworzyć nowy, lepszy utwór. Kiedy odtworzył Hudsonowi temat z "Rydwanów ognia", zgodzono się, że nowa melodia jest bezsprzecznie lepsza. To prawdopodobnie jeden z najbardziej charakterystycznych utworów greckiego artysty. Ścieżka dźwiękowa miała dla Vangelisa osobiste znaczenie:"Mój ojciec jest biegaczem, a to jest hymn dla niego" - mówił później. Temat końcowy z filmu "Blade Runner""Blade Runner" to niemal kultowy film science fiction. Obraz Ridleya Scotta i wytworzony w nim klimat do dzisiaj elektryzuje fanów gatunku. Także dzięki znakomitej, opartej na muzyce ambient ścieżce dźwiękowej autorstwa Vangelisa. Muzyka na tym soundtracku przywołuje ponury futuryzm filmu za pomocą emocjonalnego brzmienia syntezatorów. Utwory skomponowane przez Vangelisa czerpiąc z filmów noir oraz elementów neoklasycznych i muzyki Bliskiego Wschodu. "Monastery of La Rabida""Monastery of La Rabida" to jeden z ciekawszy utworów z ścieżki dźwiękowej do filmu "1492: Conquest of Paradise" z 1992 roku. Większość kompozycji z albumu była czysto instrumentalna, zaledwie w trzech pojawia się tekst. W "Monastery of La Rabida" pojawia się dopiero w ostatniej minucie. Na tej ścieżce dźwiękowej Vangelis wystąpił wraz z wieloma innymi wykonawcami, w tym dwoma gitarzystami i wokalistami flamenco. Wśród instrumentów pojawiają się także skrzypce, mandolina i fleta. Podobnie jak na wielu poprzednich albumach Vangelisa, partie chóralne wykonuje Angielski Chór Kameralny pod dyrekcją Guya Protheroe. "Ask The Mountains""Ask The Mountains" pochodzi z albumu, pt. "Voices" z 1995 roku, który dotarł do pięćdziesiątego ósmego miejsca na UK Albums Chart. Utwór powstał we współpracy Stiną Nordenstam - szwedzką wokalistką i autorką tekstów, która później nagrywała także ze Zbigniewem Preisnerem. "Conquest of Paradise"W 1992 roku Vangelis wydaje ścieżkę dźwiękową do kolejnego po "Blade Runnerze" filmu Ridleya Scotta, czyli "1492: Conquest of Paradise". Obraz opowiada o podróży Krzysztofa Kolumba do Ameryki w 1492 roku. Co ciekawe, w momencie wydania album nie osiągnął zadowalających wyników sprzedażowych. Stało się dopiero w 1995 roku, kiedy niemiecki bokser Henry Maske użył utworu z albumu "Conquest of Paradise" jako motywu przewodniego podczas walk bokserskich. Maske zdobył tytuł mistrza świata IBF w wadze półciężkiej, dzięki czemu kompozycja stała się wręcz hitem. Utwór został też wykorzystany przez portugalską lokalną Partię Socjalistyczną podczas kampanii wyborczej. "Rachel’s Song"Kolejny utwór ze ścieżki dźwiękowej do "Blade Runnera", który... ostatecznie nie pojawił się w ukończonym filmie. Co ciekawe, na każdym oficjalnym wydaniu ścieżki dźwiękowej imię "Rachael" jest błędnie wpisane w tytule utworu. "Titans"Kiedy słyszysz "Vangelis", myślisz "Blade Runner", albo "Rydwany Ognia". N ie zapominajmy jednak o innych filmach, do których grecki kompozytor stworzył muzykę, np. o przedstawiającym życie Aleksandra Wielkiego filmie "Aleksander" Olivera Stone'a. W takich utworach jak "Titans" usłyszymy połączenie syntezatorów z instrumentami akustycznymi, perkusją oraz chórem. "Przy Aleksandrze zacząłem pracować od razu, ponieważ Oliver potrzebował muzyki do zdjęć. Tak więc część muzyki, na przykład do tańców, skomponowałem jeszcze przed nakręceniem scen, współpracując z choreografem i tak dalej" - wspominał Vangelis. "To The Unknown Man""To The Unknown Man" to jeden z albumu "Spiral" z 1977 roku. Utwór ten przyczynił się do przyznania Vangelisowi nagrody Midem International Instrumental Award w 1978 roku. "Spiral" to album koncepcyjny, inspirowany starożytną filozofią Tao, zgłębiający naturę wszechświata poruszającego się po spirali. Na przedniej okładce znajduje się cytat "Księgi Drogi i Cnoty": "Iść dalej oznacza iść daleko - iść daleko oznacza wracać". "Heaven and Hell"Jedno z największych dzieł Vangelisa. Album to w istocie złożona z kilku utworów jedna, długa kompozycja, która została podzielona na dwie części jedynie ze względu na ograniczenia płyty winylowej. To kolejny album koncepcyjny, na którym kompozytor chciał zestawić ze sobą wyrażony spokojnymi brzmieniami obraz Nieba i Piekła, które brzmi bardziej awangardowo. "Nie lubię przygotowywać przez albumów przez bardzo długi czas. Bardziej ekscytujące jest dla mnie siadanie i granie tego, co przychodzi. W ten sposób powstało 'Heaven and Hell'. Na stworzenie tego albumu poświęciłem sześć tygodni, ale na ułożenie pierwszych utworów może dwa tygodnie" - wspominał po latach Vagelis. Żródło: https://muzyka.interia.pl/artykuly/news-vangelis-nie-tylko-rydwany-ognia-10-najwazniejszych-kompozyc,nId,6035775

Vangelis: geniusz, który przetrwa PAWEŁ PIOTROWICZ wczoraj 20:25 Skomponowanie i nagranie płyty zajmowało mu dokładnie tyle, ile ona trwała. Na pianinie zaczął grać w wieku czterech lat — dwa lata później miał swój pierwszy autorski recital. Był samoukiem i nie znał nut, ale uchodził za wielkiego kompozytora. Niektóre jego utwory są równie rozpoznawalne jak "V symfonia" czy "Gwiezdne wojny", ale o nim samym wiadomo było niewiele. Vangelis, grecki mistrz muzyki elektronicznej, zmarł w wieku 79 lat. Vangelis nie żyje. Jeden z najpopularniejszych kompozytorów w historii Grecji zmarł 17 maja w wieku 79 latBył ikoną muzyki elektronicznej. Nagrał ponad 40 albumów, kilka w duecie z Jonem Andersonem z grupy YesPisał także bardzo popularną muzykę filmową – m.in. do "Rydwanów ognia", "Łowcy androidów" czy "1492 – Zdobycie raju"Bardzo rzadko koncertował, udzielał niewielu wywiadów, był cenionym malarzemW jego archiwach znajduje się niewydany materiał na prawdopodobnie nawet kilkaset płytWięcej ważnych informacji znajdziesz na stronie głównej Onetu Vangelis nie żyje. Zmarł późnym wieczorem we wtorek, 17 maja w szpitalu w Paryżu, w którym leczono go na COVID-19. Oficjalna przyczyna nie została podana, ale część źródeł mówi o niewydolności serca. Był postacią wybitną, ale i tajemniczą, stąd nic dziwnego, że dowiadujemy się o tym dwa dni później. O śmierci greckiego mistrza muzyki elektronicznej – i nie tylko elektronicznej – poinformowała Athens News Agency, powołując się na jego prawników. Trudno w tę śmierć uwierzyć, jeszcze trudniej się z nią pogodzić. Odszedł jeden z największych kompozytorów ostatnich dekad. — Nigdy nie odebrałem Oscara, został mi dostarczony – wspominał. Nagrodę Amerykańskiej Akademii Filmowej otrzymał raz, za kompozycje napisane do dramatu sportowego "Rydwany ognia" ("Chariots Of Fire", 1981), opisującego trudną drogę dwóch brytyjskich sportowców do startu w igrzyskach olimpijskich. — Dowiedziałem się o niej rano, gdyż w nocy spałem — dodał. Co można powiedzieć o muzyce? Na pewno to, że jest jedyna w swoim rodzaju, unikalna, absolutnie oryginalna? Można o niej powiedzieć wszystko albo… nic, bo tak naprawdę nie potrzebuje ona żadnego komentarza. Często się mówiło, że tylko Vangelis potrafi za pomocą jednego uderzenia w klawisze wyrazić więcej niż niejedna orkiestra całą symfonią. Że jego pełna harmonii muzyka najwspanialej oddaje zarówno bezmiar kosmosu, jak i majestat oceanu czy w ogóle potęgę natury. I że tworzona była na syntezatorach, wspaniale odbijają się w niej najpiękniejsze ludzkie emocje. To są jednak tylko słowa. Setki nieznanych płyt Nie trzeba być zagorzałym kolekcjonerem płyt Vangelisa, by wiedzieć, jak wszechstronnym i oryginalnym był twórcą — wystarczy posłuchać jego innych ścieżek dźwiękowych ("Łowca androidów", "1492— Zdobycie raju") czy którejś z płyt nagranych zarówno solowo ("Heaven and Hell", "Mask", "Direct", "Voices") albo z Jonem Andersonem z grupy Yes ("The Friends of Mr. Cairo", "The Private Collection"). VANGELIS - "Rosetta" Łącznie kompozytor wydał ponad 40 płyt – albumów i soundtracków — ale i tak fanów nie rozpieszczał — w swoich archiwach ma materiał na znacznie więcej. Jak wyjaśniał, w ostatnich latach nie dzieli się nim zbyt chętnie, gdyż nie lubił biznesowego aspektu swojej pracy, sprawiającego, że jego twórczość staje się produktem. — Dla mnie nie ma czegoś takiego jak album, są jedynie części muzyki — mówił w 1992 r. — Tworzę każdego dnia, ponieważ w taki sposób funkcjonuję. Gdybym przestał grać i komponować i nigdy więcej nie dotknął keyboardu, i tak miałbym ze sto płyt do wydania. Foto: Wszystko w swoim czasie Na podkreślenie zasługuje zupełnie unikalne podejście Vangelisa do procesu twórczego — artysta komponował i nagrywał w tym samym czasie, za pierwszym podejściem, rzadko później coś zmieniając. Wyjątek stanowiły utwory, w których pojawiał się śpiew, chór lub specjalny instrument. — Kompozycja, orkiestracja, kierunek muzyczny i proces nagrania muszą mieć i mają miejsce symultanicznie — zapewniał. — W jaki sposób to robię? Nie wiem. Unikalna umiejętność komponowania i nagrywania w tym samym momencie jest tym bardziej zadziwiająca, jeśli weźmiemy pod uwagę fakt, że Vangelis nigdy nie uczył się muzyki, nie umiał czytać nut ani zapisywać ich w jakikolwiek sposób. — Po prostu zacząłem grać na pianinie, bez żadnego przygotowania — wspominał. Zabawa w jazz Zaczął, i to bardzo wcześnie. Evangelos Odysseas Papathanassiou urodził się 29 marca 1943 r. w Grecji, w małej wiosce nieopodal miasta Volos. W domu stało pianino, na którym grał już w wieku czterech lat — z takim powodzeniem, że dwa lata później wystąpił na recitalu z własnymi kompozycjami. Rodzice wysłali go co prawda do szkoły muzycznej, ale po kilku tygodniach przestali naciskać, by do niej uczęszczał. — Nie znosiłem tego, jak mnie uczono — wspominał. — Nie umiałem czytać muzyki, grałem wszystko ze słuchu, tylko własne kompozycje. W wieku 15 lat dołączył do szkolnego zespołu The Forminx, z którym zdobył w Grecji sporą popularność, grając zarówno własne kompozycje, jak i popularne przeboje, często w jazzowych aranżacjach. — Staliśmy się gwiazdami, nie zdając sobie w zasadzie sprawy z tego, co się działo. To było miłe, ale nie myślałem o robieniu kariery. Znakomicie się bawiłem, jak to nastolatek. Dziecko Afrodyty Na międzynarodowy sukces Vangelis czekał do roku 1968 — wtedy to, mieszkając już w Paryżu (z Grecji wyjechał w trakcie niepokojów politycznych) współtworzył założoną jeszcze w ojczyźnie grupę Aphrodite's Child — w jej składzie był między innymi słynny później wokalista Demis Roussos (zm. w 2015 r.). Wielką popularność zdobyła zwłaszcza piosenka "Rain and Tears". W ciągu pięciu lat zespół sprzedał łącznie około 20 mln egzemplarzy swoich płyt i singli. — Byłem młody… To nie jest tak ważny okres w moim życiu, jak mogłoby się wydawać — podkreślał po latach Vangelis. Grupa rozpadła się w 1972 r., po nagraniu kontrowersyjnego i mało komercyjnego albumu "666", opartego na Apokalipsie św. Jana. — Demis chciał dalej drążyć w tej kopalni, a ja – zamknąć ten rozdział tak szybko jak to możliwe. Byłem przekonany, że tam, gdzie zaczyna się drążenie formuły sukcesu, kończy się kreatywność. I dlatego się rozstaliśmy. Każdy z nas miał swoją wizję kariery. Ostatecznie obaj osiągnęliśmy to, co sobie założyliśmy. Inne pola, inne uniwersa Mimo swojego dystansu do sukcesu, w latach 70. Vangelis stał się gwiazdą muzyki elektronicznej — popularność zdobyły zwłaszcza płyty nagrane po przeniesieniu się przez twórcę do Londynu (1974) i założeniu tam nowoczesnego, 24-ścieżkowego studia Nemo — albumy "Heaven and Hell", "Albedo 0.39", "Spiral czy "China" to dziś klasyka muzyki elektronicznej. Jak artysta podkreślał, w stronę syntezatorów zwrócił się dlatego, że dźwięk pianina nigdy mu nie wystarczał. – Kocham je, ale ma swoje ograniczenia – zwraca uwagę. – Chciałem eksplorować inne pola, inne uniwersa. Pianino nie było w stanie mi tego zapewnić. Vangelis nie tylko eksperymentował na niezliczonej liczbie kupowanych przez siebie instrumentów, ale tworzył też własne, dzięki którym mógł osiągnąć dokładnie takie brzmienie, na jakim mu zależało. Zapytany, czy nie myślał o udostępnieniu ich innym muzykom, odpowiadał: — Nawet gdybym to zrobił, nie byliby w stanie na nich zagrać. Wymagają innej techniki, zupełnie innego kierunku. Prosty, nostalgiczny i wzniosły Lata 80. to okres największych sukcesów, zapoczątkowany powodzeniem "Rydwanów ognia", drugiej w historii elektronicznej ścieżki dźwiękowej w historii nagrodzonej Oscarem — nagrał ją już po zamknięciu studia Nemo. Wydany na singlu "Titles", temat główny tej ścieżki dźwiękowej, to dziś stuprocentowa popkultura — prosty, nostalgiczny i wzniosły utwór, z niemal natychmiast zapadającą w pamięć syntezatorową melodią, przez pięć miesięcy utrzymywał się w czołówce notowań amerykańskiego "Billboardu", stając się też oficjalnym hymnem igrzysk olimpijskich w Sarajewie. Cały album tylko w pierwszym roku od premiery znalazł trzy mln nabywców. Foto: Fred MotZa pierwszym razem — Chwila, w której decyduję się napisać muzykę do filmu, oznacza, że jestem kompatybilny z reżyserem i jego dziełem — tłumaczył Vangelis. — Kiedy już uzgodnimy moje podejście, to mam już w głowie ostateczną wersję muzyki i w zasadzie gram podczas projekcji. Tak więc to, co słyszycie, jest w zasadzie pierwszym podejściem. I zwykle nie wracam do tego, co już nagrałem, chyba że zmienia się scena. Mogę zmienić szczegóły tu i ówdzie, ale 90 procent tworzę przy pierwszym podejściu. Sam artysta, choć nie nazywał "Rydwanów ognia" swoją najlepszą muzyką, zdawał sobie sprawę, że w znacznej mierze dzięki niej jego dorobek stał się jednym z najważniejszych towarów eksportowych Grecji. — Rzadko się zdarza, by kompozytor uznawał swoje najpopularniejsze dzieło za najlepsze — zauważał. — Nie jestem tu żadnym wyjątkiem. Mam jednak na koncie mnóstwo rzeczy, z których jestem o wiele bardziej dumny. Do raju z opóźnieniem Bardziej dumny mógł być choćby z muzyki, jaką napisał do "Łowcy androidów" Ridleya Scotta — równie kultowej, jak sam film. Wspaniale korespondującej z subtelną, ale mroczną wizją przyszłości, jaką zachwycił widzów reżyser. Olbrzymią popularność zdobył temat z innego filmu Ridleya Scotta "1492 — Zdobycie raju" ("1492 – Wyprawa do raju") rozpisany na instrumenty elektroniczne, orkiestrę i chór hymn odkrywców nowych ziem, wyśpiewujących swoją pieśń w pozbawionym słów języku. Kompozycja często towarzyszy imprezom politycznym i sportowym, podobnie jak "Chariots of Fire" — warto jednak posłuchać całej płyty, z pełną majestatu muzyką, pięknie nawiązującą do epoki renesansu. Co ciekawe, film poniósł komercyjną porażkę, więc w momencie swojej premiery ani soundtrack, ani singiel nie zdobyły należnego im rozgłosu. Zmieniło się to po trzech latach. Wtedy to niemiecki bokser Henry Maske zaczął wychodzić w rytm "Conquest of Paradise". Sportowiec wystąpił też w specjalnym klipie. W samych tylko Niemczech singiel znalazł ponad półtora mln nabywców. Muzyka, a nie miliony Vangelis, cokolwiek tworzył, nigdy nie odcinał kuponów od "Rydwanów ognia" — kolejne płyty, jakie nagrywał, były zupełnie inne, często eksperymentalne, jak awangardowe "Invisible Connections" (1984), "Soil Festivities" (1984), stworzone na skutek fascynacji przyrodą, zwłaszcza ruchem owadów, chóralne "Mask" (1985) czy niezwykle eklektyczne "Direct" (1988), budujące pomost między klasyką, etniką a nowoczesnością. — Nie miałbym żadnego problemu z nagraniem kolejnych "Rydwanów ognia", ale nie byłoby to ekscytujące — tłumaczył w jednym z wywiadów. — Gdy dałem wytwórni płytę "Soil Festivities", była na mnie bardzo zła, gdyż nie znalazł się tam żaden przebój. Nagrałem ją, gdyż chciałem tworzyć muzykę, a nie sprzedawać miliony. Muzyki filmowej (a także teatralnej i baletowej) pisał dużo więcej. Bardzo cenione były jego kompozycje do "Zaginionego" (1982) Costy-Gavrasa, "Buntu na Bounty" (1984) Rogera Donaldsona czy "Gorzkich godów" (1992) Romana Polańskiego. W 1983 r. wielkim przebojem stała się wydana na płycie ścieżka dźwiękowa z japońskiego dramatu w reż. Koreyoshi Kurahary "Antarctica" — niestety, większość dzieł filmowych Vangelisa pozostaje niewydana. Wolny jak tylko można Jak podkreślał w wywiadach – a tych nie udzielał zbyt często, w ogóle był postacią dosyć tajemniczą – nie chciał być uważany za kompozytora filmowego. – Nie powinniśmy się dawać zaszufladkować. Musimy być w ruchu i wolni jak tylko można – radził. Nigdy nie tworzył tylko dlatego, że miał jakieś zamówienie, mimo że tych nie brakowało. — Komponuję w taki sam sposób jak oddycham. Czy powinienem czekać na to, aż ktoś zamówi u mnie oddech? Wtedy dawno temu bym wymarł. Czym więc była dla niego muzyka? — To jedna z najpotężniejszych sił we wszechświecie. Otacza nas nieustannie i wszędzie — wyjaśniał. — Jest dla mnie totalną abstrakcją. Komponuję bez żadnych inspiracji, obrazów, nawet uczuć. Gdyby się pojawiły, wizja byłaby subiektywna, a ja staram się być tak obiektywny jak to tylko możliwe. Jon & Vangelis Zupełnie niezwykle potoczyła się współpraca Vangelisa z Jonem Andersonem, głosem znanym z grupy Yes — w latach 70. artysta otrzymał propozycję, by zastąpić w niej Ricka Wakemana. I choć ją odrzucił ("Nie chciałem grać w zespole"), przyjaźń i chemia, jaka połączyła go z wokalistą, zaowocowała czterema nagranymi na przestrzeni lat 1980-1991 płytami ("Short Stories", "The Friends of Mr. Caro", "Private Collection", "Page of Life") i szeregiem do dziś słuchanych przebojów — jeden z nich "I'll Find My Way Home", w sobotę, 24 kwietnia 1982 r., zadebiutował na samym szczycie pierwszego notowania Listy Przebojów Trójki — Znalezienie głosu, z którym mógłbym się kojarzyć, zajęło mi całe lata — mówił artysta o Andersonie. — Współpracowałem z nim trochę dla odmiany. Pozwoliło mi to zagłębić się w nieco inne muzyczne rejony. Wszystko, co tworzyliśmy, powstawało spontanicznie, za pierwszym podejściem. Dla przykładu, pierwszy album skomponowaliśmy i nagraliśmy w jeden weekend. Warto zwrócić szczególną uwagę na znajdującą się na "Private Collection" przepiękną kompozycję "Polonaise" — dedykowaną uciemiężonemu stanem wojennym narodowi polskiemu. Dźwięk bliżej natury Vangelis, choć był mistrzem muzyki elektronicznej, protestował, gdy nazywało się ją odhumanizowaną czy syntetyczną. I słusznie, gdyż jego kompozycje charakteryzuje bardzo ciepłe, głębokie i pełne przestrzeni brzmienie. Jak podkreślał, nie zastępuje ono akustycznych instrumentów, lecz tworzy coś zupełnie nowego. — Owszem, syntezatory potrafią wydawać z siebie dziwne dźwięki albo imitować akustyczne instrumenty, ale wcale nie są od tego. Stworzono je po to, by były bliżej natury. Nazywa się je często odhumanizowanymi, ale to ewentualnie ludzie, którzy na nich grają, tacy są. — Nie widzę różnicy miedzy brzmieniem akustycznym czy elektronicznym – wyjaśniał dalej. – Dźwięk to dźwięk, jego źródło jest po prostu albo elektroniczne, albo akustyczne. Ktoś powie, że akustyczne jest naturalne, a elektroniczne nienaturalne. Myślę, że to błąd, gdyż wszystko jest naturalne. To ludzie stają się nienaturalni, bardziej niż same brzmienia. Kompozytor, czyli asteroida Od połowy lat 90. Vangelis, choć jest nadal bardzo płodny artystycznie, płyty wydawał rzadziej. Na szczególną uwagę zasługiwały takie albumy jak: "Voices" (1995), "Oceanic" (1996) i "El Greco" (1998, w 2007 r. skomponował też zupełnie inną muzykę do greckiego filmu fabularnego o hiszpańskim malarzu), jak i "Mythodea" (2001), będąca zapisem niezwykłego koncertu z muzyką z oficjalnej misji NASA na Marsa, który odbył się w czerwcu 2001 r. w świątyni Zeusa w Atenach. W latach 90. rozpoczął współpracę ze słynną hiszpańską śpiewaczką operową Montserrat Caballé (zm. w 2018 r.) – oboje połączyła także wielka przyjaźń. Warto dodać, że w 1995 r. Asteroidzie 6354, położonej między Jowiszem a Marsem, Centrum Małych Planet Związku Astronomicznego Smithsonian Astrophysical Observatory w USA nadało imię Vangelis. — Asteroida leży w niezłym towarzystwie, bo obok Beethovena, Mozarta i Bacha – śmiał się. — Oddalona jest od Słońca o 247 mln mil i raz na 4,33 lata je okrąża. W 2002 r. Vangelis napisał hymn mistrzostw świata w piłce nożnej w Korei i Japonii, a dwa lata później oprawił swoimi kompozycjami film "Alexander". Dzieło Olivera Stone’a krytycy zmiażdżyli — jedynym, co większość chwaliła, była właśnie muzyka. Ciekawostką są też trzy kompozycje, które napisał w 2007 r. do polskiego filmu "Świadectwo", opowiadającego o Janie Pawle II. Podróż przez piękno W 2012 r. miała premierę płyta "Chariots of Fire" — The Play" z utworami skomponowanymi do teatralnej wersji "Rydwanów ognia". I choć kilka się powtórzyło, przeważała zupełnie nowa muzyka, równie intrygująca jak przed laty. Bardzo dobre wrażenie robiły trzy płyty wydane przez Vangelisa w ostatnich latach – "Rosetta" (2016), "Nocturne: The Piano Album" (2019) i "Juno to Jupiter" (2021). Pierwsza i trzecia powstały z inspiracji misjami NASA – sondy Europejskiej Agencji Kosmicznej Rosetta oraz eksplorującej oddalonego od Ziemi o prawie 800 mln kilometrów Jowisza przy pomocy sondy kosmicznej Juno, w którą w trzech utworach wcieliła się Angela Gheorghiu. Natomiast "Nocturne" pokazał bardziej kameralne oblicze artysty, który tym razem po prostu usiadł przy fortepianie i przy dyskretnym akompaniamencie instrumentów elektronicznych zaprosił słuchaczy na rozmarzoną podróż przez świat pięknych melodii – zarówno premierowych, jak i paru znanych z poprzednich albumów. Artysta prawie w ogóle nie koncertował – w swojej solowej karierze wystąpił zaledwie kilkanaście razy. — Czuję się wtedy dziwnie. Myślę sobie: "Czemu to robię? Dlaczego ci ludzie patrzą na mnie?". Może nie powinienem tu być, bo przecież nic nie sprzedaję…". Ostatni raz wystąpił w grudniu 2012 r., kiedy zaprezentował w amfiteatrze w Doha w Katarze premierową symfonię "Hope", wspólnie z 400-osobową orkiestrą, chórem z Kremla i rumuńską divą operową Angelą Gheorghiu — koncert miał się ukazać na DVD, ale przynajmniej na razie do tego nie doszło. "Co mógłbym dodać?" Co jeszcze warto wiedzieć o tym niezwykłym kompozytorze? Bardzo rzadko udzielał wywiadów i był osobą trzymającą swoje życie prywatne pod kluczem. — Nie wydaje mi się, by mówienie o sobie było konieczne — tłumaczył. — Lepiej jest po prostu pracować. Jeśli moja muzyka nie mówi sama za siebie, co więcej mógłbym dodać? Artysta był prawdopodobnie dwukrotnie żonaty, w tym z fotografką Veronique Skawinską i piosenkarką Vaną Verouti, której głos można usłyszeć na płytach "La Fete sauvage" i "Heaven and Hell". Nie doczekał się dzieci. — Za sprawą licznych podróży i bezsensownych realiów panujących w show-biznesie nie mógłbym dbać o dziecko tak jak wydaje mi się, że powinienem — wyznał kiedyś. Wolny czas spędzał w Grecji, w Paryżu lub w Nowym Jorku. Ale nie czuł się związany z żadnym konkretnym miejscem i często podróżował. Papathanassiou był nie tylko kompozytorem, ale i malarzem — i doczekał się już kilku wystaw, które cieszyły się sporym zainteresowaniem. Zapytany o podobieństwa między muzyką a malarstwem, odpowiadał, że mógłby porównać je do dialogu między dwoma uzupełniającymi się, ale różnymi rzeczami. — Kiedy mam dość muzyki, idę malować, i vice versa. W mojej muzyce jest jednak mniej ograniczeń. — Muzyka przechodzi przeze mnie, podczas gdy malarstwo wychodzi ze mnie. Innymi słowy, dźwięk istnieje wcześniej, a obraz potrzebuje do swojego istnienia człowieka. Producent Hugh Hudson i Vangelis (2012)Foto: Wrota do tajemnicy Odszedł jeden z największych kompozytorów. Jego muzyka, choć tak bardzo związana z technologią, skutecznie opiera się upływowi czasu i prawdopodobnie będzie opierać się zawsze. Pocieszeniem, chociaż trudno jest dziś traktować to w takich kategoriach, jest to, że według wielu doniesień osób będących blisko Vangelisa ma on w swoich archiwach nie dziesiątki, nie setki, ale nawet tysiące godzin gotowej muzyki. Możliwe więc, że w następnych latach jego fanów czeka mnóstwo ekscytujących premier płytowych. Oby. Wśród jego planów było m.in. napisanie requiem – nie wiadomo, czy zdążył je skomponować. Albert Einstein twierdził, że najpiękniejsze, co możemy odkryć, to tajemnica. Najpiękniejsze, co mogliśmy odkryć w Vangelisie, to muzyka, która wrota do tej tajemnicy od lat w wyjątkowy sposób nam uchylała, jednocześnie jej strzegąc. I cały czas może to robić, nawet jeśli jej twórca jest teraz bliżej poznania prawdy niż ktokolwiek z nas. A może już dawno ją poznał? Evángelos Odysséas Papathanassíou (29 marca 1943 — 17 maja 2022). Żródło: https://kultura.onet.pl/muzyka/wywiady-i-artykuly/vangelis-nie-zyje-geniusz-ktory-przetrwa-odszedl-jeden-z-najwiekszych/1s4xnzz

VANGELIS 1943 - 2022 Oto informacje po polsku: https://www.google.com/search?q=Vangelis+nie+%C5%BCyje&biw=2560&bih=1240&ei=lZ6GYu_nLKWFwPAP9q-L8A4&ved=0ahUKEwivhsGKquz3AhWlAhAIHfbXAu4Q4dUDCA4&uact=5&oq=Vangelis+nie+%C5%BCyje&gs_lcp=Cgdnd3Mtd2l6EAMyBQghEKABMgUIIRCgATIFCCEQoAEyBQghEKABMgUIIRCgAToECC4QQzoHCC4Q1AIQQzoECAAQQzoRCC4QgAQQsQMQgwEQxwEQ0QM6CAguELEDEIMBOgsIABCABBCxAxCDAToFCC4QgAQ6CAguEIAEELEDOgsILhCABBCxAxCDAToHCC4QsQMQQzoRCC4QgAQQsQMQgwEQxwEQrwE6CAgAEIAEELEDOgoILhCxAxDUAhBDOgcIABCxAxAKOg4ILhCABBCxAxDHARDRAzoLCC4QgAQQxwEQrwE6CAguEIAEENQCOgUIABCABDoHCAAQgAQQCjoGCAAQHhAWOgQIIRAVOgcIIRAKEKABSgQIQRgASgQIRhgAUABYiDlgz1BoAXABeACAAW6IAbIKkgEEMTcuMZgBAKABAcABAQ&sclient=gws-wiz

Πέθανε ο σπουδαίος Έλληνας μουσικοσυνθέτης Βαγγέλης Παπαθανασίου Πέμπτη, 19 Μαϊος 2022 18:36 Getty Images via Hulton Archive Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες μουσικοσυνθέτες που ήταν γνωστός στο εξωτερικό ως Vangelis, πέθανε την Τρίτη σε νοσοκομείο της Γαλλίας, όπου το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν με Covid-19. Την είδηση επιβεβαίωσε το δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπεί τον Βαγγέλη Παπαθανασίου. «Με μεγάλη μας θλίψη ανακοινώνουμε ότι ο μεγάλος Έλληνας Βαγγέλης Παπαθανασίου έφυγε από τη ζωή αργά το βράδυ της Τρίτης 17 Μαΐου», αναφέρει η ανακοίνωση. Συλλυπητήριες αναρτήσεις για το θάνατο του Βαγγέλη Παπαθανασίου έκαναν τόσο ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, όσο και ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας. «Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου δεν είναι, πια, κοντά μας. Για όλον τον κόσμο, η θλιβερή είδηση δηλώνει πως το παγκόσμιο μουσικό στερέωμα έχασε τον διεθνή Vangelis. Τον πρωτεργάτη του ηλεκτρονικού ήχου, των Όσκαρ, της Μυθωδίας και των μεγάλων επιτυχιών. Για εμάς τους Έλληνες, όμως, που ξέρουμε ότι το δεύτερο όνομά του ήταν Οδυσσέας, σημαίνει ότι ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι του στους Δρόμους της Φωτιάς. Από εκεί θα μας στέλνει πάντα τις νότες του», έγραψε ο πρωθυπουργός στην ανάρτησή του στο Facebook. «Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου υπήρξε ένας σπουδαίος Έλληνας μουσικοσυνθέτης που διέπρεψε σε παγκόσμιο επίπεδο. Τον αποχαιρετούμε με ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για όσα προσέφερε στη Μουσική, στον Πολιτισμό και στην Ελλάδα», αναφέρει με ανάρτησή του στο twitter ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας. Ο παραγωγός Χιου Χάντσον (αριστερά) και ο Βαγγέλης Παπαθανασίου (δεξιά) λίγο μετά τη συναυλία του Vangelis στις 3 Ιουλίου 2012, στο Λονδίνο, όπου ακούστηκε το οσκαρικό κομμάτι «Δρόμοι της Φωτιάς» (Chariots of Fire) από την ομώνυμη ταινία.Getty Images via Dave M. Benett / Contributor Ο Eυάγγελος Οδυσσέας Παπαθανασίου γεννήθηκε στην Αγριά Μαγνησίας, στις 29 Μαρτίου 1943 κι έγινε ευρύτερα γνωστός ως Vangelis. Υπήρξε ένας από τους κορυφαίους Έλληνες μουσικούς και συνθέτες της ηλεκτρονικής, progressive, ambient, τζαζ και ορχηστρικής μουσικής. Ξεκίνησε να συνθέτει από την ηλικία των τεσσάρων ετών, ενώ έδωσε την πρώτη του δημόσια παράσταση στην ηλικία των έξι, χωρίς να έχει καμία μουσική εκπαίδευση. Ήταν αυτοδίδακτος παρά τις πιέσεις των γονιών του, αλλά και των δασκάλων του, που τον προέτρεπαν να κάνει μαθήματα μουσικής. Ωστόσο, σπούδασε κλασική μουσική, ζωγραφική και σκηνοθεσία στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στην Αθήνα. Έχει επηρεάσει την ανάπτυξη διαφορετικών μουσικών ειδών, ενώ θεωρείται πρωτεργάτης του ηλεκτρονικού ήχου. Είναι βραβευμένος με Όσκαρ για την μουσική της ταινίας Οι δρόμοι της φωτιάς το 1982. Επίσης έχει επενδύσει μουσικά πλήθος άλλων κινηματογραφικών ταινιών όπως: Blade Runner, 1492: Χριστόφορος Κολόμβος, Αλέξανδρος, Ελ Γκρέκο κ.ά. Έχει συνεργαστεί με τον Ντέμη Ρούσσο, την Ειρήνη Παππά και τον Γιον Άντερσον. Το 1997 σκηνοθέτησε την τελετή έναρξης του 6ου Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ανοιχτού Στίβου της IAAF που πραγματοποιήθηκε στο Παναθηναϊκό Στάδιο της Αθήνας, Το έργο του Μυθωδία επελέγη από τη NASA ως η επίσημη μουσική για την αποστολή της: 2001 Οδύσσεια στον Άρη, ενώ το 2002 δημιούργησε την επίσημη μουσική για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2002 στις χώρες Κορέα - Ιαπωνία. Συμμετοχή σε συγκροτήματα Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 κάνει τα πρώτα του βήματα στη μουσική με τη συμμετοχή του στο συγκρότημα Forminx. Το όχημα για την επιτυχία του συγκροτήματος ήταν το τραγούδι Jeronimo Yanka που σημείωσε τεράστια επιτυχία καθώς το 45άρι άλμπουμ έγινε χρυσό την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του. Το 1968 μετακόμισε στο Παρίσι και μαζί με τον Έλληνα καλλιτέχνη Ντέμη Ρούσο δημιούργησε τους Aphrodite’s Child. Το επιτυχημένο διπλό άλμπουμ με τον τίτλο 666 θεωρείται ότι του έδωσε ώθηση για την αρχή μιας διεθνούς καριέρας. Ενώ αποτελούσε ακόμα μέλος των Aphrodite’s Child, άρχισε δειλά να ασχολείται και με διαφορετικά πράγματα. Η αρχή έγινε το 1970 όταν έγραψε την μουσική για μία ταινία του Χένρι Χάπιερ. Ακολούθησε ένα ακουστικό ντοκιμαντέρ επηρεασμένο από της φοιτητικές εξεγέρσεις στο Παρίσι του 1968. Το 1973 ξεκίνησε μία επιτυχημένη συνεργασία με τον σκηνοθέτη Φρέντερικ Ροσίφ για μία σειρά ντοκιμαντέρ για την άγρια φύση, ενώ λίγο προτού μεταβεί στο Λονδίνο κυκλοφόρησε το σόλο άλμπουμ Earth. Σόλο καριέρα Το 1975 αποχώρησε τους Aphrodite's Child για να εγκατασταθεί στο Λονδίνο. Εκεί ίδρυσε υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις μουσικών ηχογραφήσεων, τα Nemo studios. Κυκλοφόρησε πρώτη του συλλογή με τίτλο Heaven and Hell (1975) ενώ ακολούθησαν και άλλα επιτυχημένα άλμπουμ, όπως το Albedo 0.39 (1976), το Spiral (1977) για το οποίο βραβεύτηκε με το διεθνές βραβείο MIDEM Instrumental, το Beaubourg (1978) και το China (1979). Εκείνη την περίοδο ο Παπαθανασίου άρχισε να γίνεται παγκοσμίως γνωστός. Το 1978 συνεργάστηκε με την Ελληνίδα ηθοποιό Ειρήνη Παππά στο άλμπουμ με τίτλο Ωδές, που περιέχει παραδοσιακά ελληνικά τραγούδια, ενώ το 1986 συνεργάστηκαν ξανά στο άλμπουμ Ραψωδίες. Ο Παπαθανασίου έκανε παράλληλα άλλη μία μεγάλη συνεργασία με τον Γιον Άντερσον σε τέσσερα άλμπουμ, το Short Stories (1978), το The Friends of Mr Cairo (1981), το Private Collection (1983) και το Page of Life (1991). Ένα μεγάλο μέρος των συνθέσεων του Παπαθανασίου δημιουργήθηκαν για να πλαισιώσουν κινηματογραφικές παραγωγές ως σάουντρακ. Κορυφαίο σάουντρακ θεωρείται το Οι δρόμοι της φωτιάς (Chariots of Fire) για την ομώνυμη ταινία του 1981 η οποία απέσπασε το Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής το 1982. Η ταινία εξιστορεί την προσπάθεια τριών Βρετανών δρομέων στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 στο Παρίσι. Ο Παπαθανασίου έχει γράψει μουσική σε αρκετές ταινίες μυθοπλασίας, ντοκιμαντέρ και τηλεοπτικές παραγωγές, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζουν οι: Vortex - Το πρόσωπο της μέδουσας (1967) του Νίκου ΚούνδουρουΟ αγνοούμενος (Missing, 1982) του Έλληνα σκηνοθέτη Κώστα ΓαβράBlade Runner (Μπλέιντ Ράνερ: Ομάδες Εξόντωσης, 1982) ταινία επιστημονικής φαντασίας του Ρίντλεϊ Σκοτ Η ανταρσία του Μπάουντυ (1984) του Ρότζερ ΝτόναλτσονFrancesco (1989) της Liliana Cavani1492: Χριστόφορος Κολόμβος (1492 - Conquest of Paradise, 1992) για το οποίο απέσπασε το βραβείο Echo Awards αλλά και το βραβείο του Χρυσού Λέοντα Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα (Bitter Moon, 1992) του Ρόμαν ΠολάνσκιΚαβάφης (1996) του Γιάννη Σμαραγδή Αλέξανδρος (Alexander, 2004) του Όλιβερ Στόουν Ελ Γκρέκο (2007) του Γιάννη Σμαραγδή Μουσική για το διάστημα Η εξερεύνηση του διαστήματος τον ενθουσίαζε από τα πρώτα του παιδικά χρόνια όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος. Ένα μεγάλο μέρος από τα έργα του είναι αφιερωμένο σε αυτό, ενώ διαχρονικά οι κορυφαίοι διαστημικοί οργανισμοί τον εμπιστεύτηκαν για να μελοποιήσει τις επιτυχίες τους. Το 1980 ξεκίνησε να προβάλλεται η αμερικανική τηλεοπτική σειρά Cosmos: A Personal Voyage του Καρλ Σαγκάν, που είχε ως κύριο θέμα τη θέση του ανθρώπου στο σύμπαν και την ύπαρξη εξωγήινης ζωής. Η μουσική επένδυση των επεισοδίων δημιουργήθηκε από τον Παπαθανασίου, ενώ η σειρά απέσπασε βραβείο Έμμυ και προβλήθηκε σε 69 χώρες και σε 500 εκατομμύρια τηλεθεατές. Το καλοκαίρι του 2001 ο Παπαθανασίου παρουσίασε το έργο Μυθωδία στους στύλους του ολυμπίου Διός. Η μουσική του έργου δημιουργήθηκε ώστε να συνοδεύσει τη διαστημική αποστολή της NASA 2001: Οδύσσεια στον Άρη. Ήταν μία φαντασμαγορική μουσική παράσταση, κατά τη διάρκεια της οποίας προβάλλονταν με ειδικά οπτικά εφέ απεικονίσεις κυρίως από θεούς της αρχαίας Ελλάδας και διαστημικές εικόνες της ΝΑΣΑ. Τα σολιστικά μέρη του έργου ερμήνευσαν οι σοπράνο Τζέσι Νόρμαν και Κάθλιν Μπατλ. Επίσης συμμετείχε η Μητροπολιτική Ορχήστρα του Λονδίνου, 120μελής χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής ενώ ο ίδιος ο συνθέτης χειριζόταν τα πλήκτρα. Το έργο προβλήθηκε τηλεοπτικά σε όλο τον πλανήτη ενώ υπήρχαν γιγαντοοθόνες και στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Μετά το τέλος της μουσικής παράστασης η γαλλική κυβέρνηση, την οποία εκπροσώπησε ο υπουργός παιδείας Ζακ Λανγκ, απένειμε στον Παπαθανασίου τον τίτλο του Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής σε μία τελετή που έλαβε χώρα στο περιστύλιο του Ζαππείου. Δύο χρόνια αργότερα η NASA του απένειμε το μετάλλιο δημόσιας συνεισφοράς σε αναγνώριση εξαιρετικής συνεισφοράς στο όραμα της. Το βραβείο αποτελεί την υψηλότερη τιμή από τον Αμερικανικό οργανισμό για μη κυβερνητικά πρόσωπα. Το 2013, η NASA υιοθέτησε για δεύτερη φορά τη μουσική του Παπαθανασίου με ένα πρωτότυπο μουσικό έργο που δημιουργήθηκε για να πλαισιώσει το βίντεο από την αποστολή Ήρα (Τζούνο), που απεικονίζει συγχρόνως την κίνηση της Γης και της σελήνης μαζί για πρώτη φορά. Το βίντεο απαθανατίστηκε κατά τη διάρκεια της αποστολής καθ' οδόν για το σύστημα του πλανήτη Δία. Τον Νοέμβριο του 2014 ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) πρότεινε στον Παπαθανασίου να συνθέσει την μουσική για την πρώτη ιστορική προσεδάφιση σε κομήτη. Έτσι, συνέθεσε μια μουσική τριλογία (Άφιξη, Το ταξίδι του Philae και Το βαλς του Ροζέτα) η οποία παρουσιάστηκε από τον ESA μετά την επιτυχημένη προσεδάφιση του σκάφους Ροζέτα στον κομήτη 67P. Το 1995, ως φόρο τιμής στην μουσική του προσφορά αλλά και στην αγάπη του για το διάστημα, το Minor Planet Center της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης έδωσε το όνομα του συνθέτη στον Αστεροειδή της Κύριας Ζώνης 6354, που πλέον ονομάζεται 6354 Vangelis. Διάφορες μουσικές δημιουργίες 1982: Δημιουργεί το ηχητικό σήμα των ειδήσεων της ΕΡΤ, το οποίο συνέχιζε να ακούγεται στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων μέχρι σήμερα, με εξαίρεση την περίοδο 2013-2015. 1991: Αναλαμβάνει τη μουσική για τα ντοκιμαντέρ του παγκοσμίου φήμης ωκεανογράφου Ζακ-Υβ Κουστώ. 1998: Γράφει το άλμπουμ Φόρος τιμής στον Γκρέκο, τα έσοδα του οποίου διατέθηκαν για την ενίσχυση της εκστρατείας της εθνικής πινακοθήκης για την απόκτηση του πίνακα του Ελ Γκρέκο Άγιος Πέτρος. 1999: Συνθέτει τη μουσική που συνόδευσε την παρουσίαση του επίσημου εμβλήματος των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, ενώ δημιουργεί και τη μουσική για την τελετή παράδοσης την ολυμπιακής φλόγας τόσο στο Σίδνεϊ όσο και από το Σύδνεϊ στην Αθήνα. 2002: Δημιουργεί την μουσική για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2002 που πραγματοποιήθηκε στις Ιαπωνία και Κορέα. Η προσφορά στο Θέατρο Αξιοσημείωτη είναι η προσφορά του Βαγγέλη Παπαθανασίου και στο Θέατρο. Το 1983 δημιούργησε τη μουσική για τη παράσταση του Μιχάλη Κακογιάννη, Ηλέκτρα στο Αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, με πρωταγωνίστρια την Ειρήνη Παππά. Επίσης έχει συνεργαστεί με τα Βασιλικά μπαλέτα, καθώς δημιούργησε την μουσική για τρία έργα, Το R B Sque (1980) που παρουσιάστηκε στο Βασιλικό Θέατρο Drury Lane, Το Φρανκενστάιν (1985) και το Η πεντάμορφη και το τέρας (1986). Άλλα έργα του Το ενδιαφέρον του για τις τέχνες δεν περιοριζόταν μόνο στη σύνθεση μουσικής. Το 1997 έκανε την πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα, καθώς σχεδίασε και διηύθυνε εξ ολοκλήρου την τελετή έναρξης του 6ου Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ανοιχτού Στίβου της IAAF που πραγματοποιήθηκε στο Παναθηναϊκό της Αθήνας. Το 2003 αποκάλυψε την ικανότητα του στη ζωγραφική παρουσιάζοντας 70 δικά του έργα ζωγραφικής στα πλαίσια της Βαλένσια Μπιενάλ στην Ισπανία. Μετά την επιτυχία της έκθεσης Vangelis Pintura, τα έργα του εκτίθενται σε σημαντικές γκαλερί σε όλο τον κόσμο. Την ίδια χρονιά, ο Παπαθανασίου παρουσίασε επίσης ένα βιβλίο που περιέχει μερικά από τα ωραιότερα έργα του, με τίτλο Vangelis. Βραβεία και διακρίσεις Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού 1982 Για την μουσική στη ταινία Δρόμοι της φωτιάς.Χρυσός Λέοντας στο Cannes Lions International Advertising Festival, για την μουσική Ask the Mountains σε τηλεοπτική διαφήμιση.Βραβείο Max Steiner Award το 1989, για σύνθεση και παρουσίαση διακεκριμένης κινηματογραφικής μουσικής.Βραβείο Echo (Γερμανία) για το διεθνή καλλιτέχνη της χρονιάς 1992.Βραβείο του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Φλάνδρας (Βέλγιο) για καλύτερη μουσική επένδυση κινηματογραφικής ταινίας.Βραβείο του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βαλένθια για καλύτερη μουσική επένδυση κινηματογραφικής ταινίας.Βραβείο Κοινού για καλύτερη μουσική επένδυση κινηματογραφικής ταινίας από την Παγκόσμια Ακαδημία Μουσικής Επένδυσης στη Φλάνδρα, Βέλγιο.Βραβείο Απόλλων το 1993 για τη συνεισφορά του στη μουσική από την Εταιρεία των Φίλων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.Ο τίτλος του Ιππότη του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων της Γαλλικής Δημοκρατίας το 1992. Η απονομή έγινε από τον Γάλλο υπουργό παιδείας.Δύο φορές το Παγκόσμιο Μουσικό Βραβείο του Μόντε Κάρλο, για τον Έλληνα καλλιτέχνη με τις μεγαλύτερες πωλήσεις.Ο τίτλος του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλικής Δημοκρατίας το 2001. Βραβείο RIAJ (Δισκογραφική Βιομηχανία της Ιαπωνίας) για διεθνές τραγούδι της χρονιάς 2002.Μετάλλιο Δημόσιας Συνεισφοράς της NASA σε αναγνώριση εξαιρετικής συνεισφοράς στο όραμα της NASA το 2003.Το 2013 τα Ελληνικά Ταχυδρομεία εξέδωσαν γραμματόσημα τα οποία τον απεικόνιζαν.Τιμητικό διδακτορικό δίπλωμα από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών το 2008, παραχωρώντας του το διακεκριμένο τίτλο του ομότιμου καθηγητή. Το διδακτορικό του δόθηκε για την εξαιρετική συμβολή του στη μουσική παιδεία του ελληνικού λαού, καθώς και για τη διάδοση του μηνύματος του Ελληνισμού σε όλο τον κόσμο. Żródło: https://www.cnn.gr/ellada/story/312944/pethane-o-spoydaios-ellinas-moysikosynthetis-vaggelis-papathanasioy

VANGELIS nie żyje, zmarł 17 maja 2022 r. Oscar-winning composer Vangelis Papathanassiou has passed away, according to an announcement by law office that represented him. The announcement said Papathanassiou, better known simply by his first name, Vangelis, died at hospital in France on Tuesday, where he was being treated for Covid-19. Papathanassiou was 79. His musical career spanned six decades, as a performer, producer and composer, with his most distinguished work being the soundtrack for the 1982 film “Chariots of Fire”. Other Hollywood projects included the iconic Blade Runner and 1492. Leaving Greece in the late 1960s for Paris he joined and performed with the progressive rock band Aphrodite’s Child, where he teamed up with another notable Greek artist, Demis Roussos. Żródło: https://www.facebook...00045828606013/

Kitaro - Heaven & Earth - Part 2 (live)

18 maja 2022 :arrow: Forteczne klimaty (649)